Wandeling

De verkenning van het wandelroutenetwerk in de gemeente Leudal met een wandeling van ca. 10 kilometer in en rond het tweelingdorp Kelpen-Oler. Deze wandeling is tot stand gekomen in samenwerking met de Dorpsraad Kelpen-Oler en Lei Veugelers.

Wilt u de tocht lopen, volg dan vanuit het startbord de knooppunten 20-14-10-85-83-81-80-90-91-92-94-93-82-20-21. Langs de beken hebben grazers, mollen en andere wroetende wezens het pad wat hobbelig gemaakt. Goed schoeisel wordt daarom aanbevolen.

Lees hier de routebeschrijving of download deze hier:

In Kelpen-Oler laten ze de “kerk in het midden” tot in de jaren dertig van de vorige eeuw waren Kelpen en Oler twee afzonderlijke gehuchten. Toen in 1936 de kerk was voltooid stond deze eenzaam tussen beide kernen. Het merendeel van de huidige bewoners heeft zich nadien gevestigd rond deze kerk.

We starten onze tocht bij het startbord voor “Knopen Lopen” op het plein bij de kerk (op de hoek van de Kerkstraat) en wandelen richting knooppunt 20. Al na enkel minuten bereiken we de Kelpen-Olerse “Walk of Fame”, het Oad-prinse-paedje. De tegels in het paadje vermelden de namen van een groot aantal carnavalsprinsen. Zo zien wij dat Vic I in 1997, en Harry I in 1979 regeerden in het Kujeldreiers-riek.

Lopend tussen akkers bereiken we de dijk langs het kanaal Wessem-Nederweert. In de zomermaanden zul je hier het gevoel hebben door een tunnel van groen te lopen. Ondanks het geluid van de snelweg is toch te horen dat een aantal vogels deze tunnel tot hun verblijfplaats hebben gekozen.

Het pad kronkelt door een merkwaardig stukje natuur, het spreukenbos “De Moost”. Langs de paden door het groen, op keien, tegeltjes en paneeltjes tal van spreuken en levenswijsheden. Sjra Wijen, de bedenker van het bos, vindt hier zijn innerlijke rust. Hij wil deze ervaring graag met anderen delen en vraagt de bezoeker om zijn of haar eigen gedachte (spreuk) in het bos achter te laten.

We steken de N280 over en belanden op de Begijnhofweg. Een begijnhof hier tussen de landerijen? Nadat we het spoor zijn overgestoken wordt de aandacht getroffen door het bordje “Kunstwerk Edelhert”.

Even van de route af om te gaan kijken. Op de plaats, in het weiland, waar nu een in staal uitgevoerd kunstwerk van een edelhert met een aanvallende jager staat, werd bij herinrichtingswerkzaamheden aan de Tungelroysebeek een 11.000 jaar oud skelet van een edelhert gevonden. Bij het skelet vond men ook stenen pijlpunten en werktuigen. Het hert zal mogelijk een prooi zijn geweest van jagers uit de steentijd. De vondst is zo bijzonder omdat maar weinig resten van organisch materiaal uit deze periode bewaard zijn gebleven.

We vervolgen onze weg via de borden van de Tungelroysebeek. Eendjes, ganzen, en een paar statige zwanen vinden het in en langs het water blijkbaar goed toeven. Bij een, met braamstruiken bekleed, schuurtje met de naam “’t Kevershökske” houden we even halt. De informatiebordjes bij het gebouwtje vertellen dat we ons in het natuurgebied Keversbroek bevinden. Het gebied is van groot belang voor diverse soorten dieren en planten. Zo broedt in het broek onder andere de wielewaal. Een vogel die tot ongeveer 1950 vrij algemeen was maar nu met uitsterven wordt bedreigd.

Via de oevers van de Berkvenlossing bereiken we weer de N280, steken deze over een wandelen tussen de velden door weer richting de kerk.

Wel maken we nog even een foto van het beeldje van de “Kujeldreier”. De kujel schijnt een dichtgebonden boerenzakdoek te zijn die werd gevuld met aardappelen of kiezelstenen. Bij conflicten tussen die van Oler en die van Grathem konden de Olerse hun opponenten met de kujel een mep verkopen.